voor de wind vaart de amaran zoals een ijszeiler: twee drijvers achter, stuurdrijver voor. Aan de wind zou dat problemen geven: Piet Viegers merkte dat de schuine lijn tussen voor-en achterdrijver niet prettig spoorde; het wringt. Bij de nieuwe amaran is daarom gekozen voor de semi-prauw configuratie met voor- en achterdijver in één lijn, en de derde drijver aan loef. Engelsen spreken wel van 'tri-point vessels': vaartuigen op drie drijvende punten. Beroemde voorbeelden zijn de Australische Yellow Pages, jarenlang wereld-snelheidsrecord houder, en de Hydroptere, thans wereldrecordhouder, zodra deze op drie foils uit het water komt. Maar Yellow Pages kon maar een kant op varen en Hydroptere is een kolossale miljoenen constructie. De nieuwe amaran is een licht en speels vaartuig, dat op alle wateren goed moet kunnen varen, ook in de ondiepe gebieden, die vaak de mooiste zijn.

Om dit mogelijk te maken draaien de drijvers 60 graden bij overstag gaan. De hele configuratie klapt als het ware om Over de nieuwe boeg zeilend, staan nu de voordrijver en de nieuwe achterdrijver weer in één lijn. Wat over de vorige boeg de achterdrijver was, is nu de loefdrijver geworden; zoals bij de pacifische prauw.

Er is nog een voordeel: door deze plaatsing staat de fok over beide boegen een beetje schuin naar loef. De halshoek staat over beide boegen automatisch aan de lijzijde. Daardoor tilt de fok de boot iets omhoog. Nico Boon merkte destijds dat een fok op de lijdrijver van een trimaran ervoor zorgde dat je bijna nooit hoefde te reven. Ook kite-zeilers hebben hun vleugelzeil een graad of 6 á 7 schuin staan, zodat er wel een opwaartse kracht is, maar zonder dat er teveel voorstuwende (voorttrekkende) kracht verloren gaat.